28 Şubat davası kapsamında tutuklanan 82 yaşındaki emekli Orgeneral Çetin Doğan, Buca Cezaevi’nde mektup gönderdi. Doğan, 28 Şubat tutuklularından 85 yaşındaki eski Korgeneral Vural Avar’ın Sincan F Tipi Cezaevi’nde hayatını kaybetmesinden öne kaleme aldığı yazısında, “Bu gidişle galiba bizlerin ömrü bitmeden Anayasa Mahkemesi’nde hakkımızda sürdürülecek meşveret bitmeyecek” dedi.
Sözcü müellifi Aytunç Erkin bugünkü yazısında Çetin Doğan’ın mektubuna yer verdi. Erkin, “Mektup uzun ve bir o kadar da ders niteliğinde! Her gün 10 kumandan vefata yatıyor ve Fetullah’ın uydurma evraklarıyla mahpus yatan kumandanlar sırasını bekliyor” görüşünü tabir etti.
Çetin Doğan’ın mektubu şöyle:
Yirmi yıldır devam eden mevcut idareden hayatımın sonbaharında bize düşen hisse, on iki yıldır düzmece, kumpas davalarla boğuşmak ve de bu mühletin yarısına yakınını parmaklıklar gerisinde geçirmek oldu. Buna karşın adaletin mülkün temeli olmaktan çıkarak zulmün aracı olduğu günümüz Türkiye’sinde onca can alıcı sorular, gelişmeler yaşanırken mektubumda salt ferdî yakınmalara girmeyi pek içime sindiremiyorum. Bu nedenle kamuoyuna pek yansıtılmamış yüksek yargıda yaşanmış skandal niteliğinde iki olguyu, tarihe not düşmek ismine özetlemek istiyorum.
Önce son yirmi yılda ülke ve toplum olarak savrulduğumuz, yaşamak zorunda kaldığımız şartların nasıl oluşturulduğunu birkaç cümle ile de olsa hatırlatmak uygun olacaktır. Bu bahiste Aziz Nesin’in “Ah Biz Eşekler” fıkrası ilham verici bir örnektir. Fıkra eşekler dünyasında yaşanan aymazlıkların dik alasını ve bunun acı sonucunu anlatır. Bu fıkra, ülkemizin yakın tarihinde yaşananlarla büyük benzerlikler taşır.
Türk toplumunu bugünlere getiren aymazlığın taşları her ne kadar 1940’lı yılların sonlarında döşenmeye başlamış ise de toplumsal yapı ve sistemimizin çağın dışına savrulması son 20 yılda gerçekleşmiştir.
İktidarı ele geçirenler bunu başarabilmek için ihtiyaç duyduğu bağlaşık güçleri bulmakta evvelce yollar döşediği için hiç zorluk çekmemişlerdir. Bu bağlamda en değerli katkıyı Aziz Nesin’in fıkrasında yer alan kendini beğenmiş, burnu havada, ileri zekalı (!) eşeklerin fonksiyonunu ülkemizde tescilli ‘Numaracı Cumhuriyetçiler’ bihakkın yerine getirmişlerdir. Bunun sonucunda anayasal sistemimizde adım adım gerekli değişiklikler yapılarak adalet mülkün temeli olmaktan çıkmış, iktidarın elinde, buyruğunda bir silah olarak kullanılmaya başlanmıştır.
Bu süreçte yaşanmış olanlar tazeleğini koruduğu ve hala yaşanmaya devam ettiği için ayrıntıyı girmeye gerek yok sanırım. Sonuçta bugün ulaşılan noktada toplumsal tertibimiz haklar ve özgürlükler açısında ne yazık ki II. Meşrutiyet’in 1909 yılında Osmanlı Devlet tertibine getirdiği meşruti saltanat nizamının bile gerisine savrulmuştur. Bu noktada üstte kelam konusu ettiğim adaletin pür melali bağlamında yaşadığımız hikayeyi anlatmaya geçelim.
Geçen yılın başlarında Yargıtay’da yapılan yeni üye atamalarından bir müddet sonra yandaş medyada kumpas davasına ait bir hareketlilik başlamıştı.
Yargıtay 16. Ceza Dairesi’nde yeni oluşturulan heyeti Haziran 2021 ayı içerisinde birbiri akabinde skandal iki ilam (iddianame) yayımladı.
Tarih sırasına nazaran özetlemeye çalışayım.
Öncelikle 16. Ceza Dairesi’nin kelam konusu misyonu tamamladıktan sonra lağvedildiğini, bütün belgelerin Yargıtay 3. Ceza Dairesi’ne devredildiğini de belirteyim.
Söz konusu dairenin birinci yayımladığı ilam Balyoz kumpas davasına ait olanıdır. Hatırlanacağı üzere iktidarla hizmet erbabının paylaşım arbedesi ile yollar ayrılınca iktidar sözcüleri tarafından “Milli Orduya Kumpas” açıklaması yapıldı. Sonra Anayasa Mahkemesi davada hak ihlalinin varlığına hükmetmişti. İstanbul 4. Ağır Ceza Mahkemesi’nde tekrar görülen davada, 31 Mart 2015 tarihinde bütün sanıklar için beraat kararı verilmişti. Bu karar mahkemenin savcısı tarafından değil üstten alınan talimatla İstanbul Başsavcı Vekili tarafından temyiz edilmişti. Temyiz evrakı altı yılı aşkın müddet sonra Yargıtay 16. Ceza Dairesi, 14 Haziran 2021 tarihinde ben dahil yedi kişi için bozma ilamlı yayınladı.
Söz konusu tezler mahkemenin verdiği kararın münasebetlerini hiç okumadan bozma ilamının kaleme alındığını kanıtlamaktadır.
İddialar büsbütün TSK’ya kumpas kurulduğu devirde “Hizmet erbabının” ve yandaş medyada yer alan iftiralara dayanmaktadır.
Esasen seminerde yapılan bütün tartışmalar benim buyruğumla kayda alınmış olup dava belgesinde konuşmaların tahlili bulunmaktadır. Balyoz davasında sanıklara ceza yağdıran kapatılan 10. Ağır Ceza Mahkemesi’nde yalnızca düzmeceliği kanıtlanmış ‘Balyoz Güvenlik Harekat Planı’nın” seminerde prova edildiği argümanında bulunmuştur.
Hiçbir somut delile dayanmayan Yargıtay İlamı uyarınca yine başa dönülen davanın birinci duruşması 22 Ekim 2021’de başlamıştır. Şimdiye kadar dört duruşma yapılmasına karşın davada bir arpa uzunluğu ilerleme kaydedilememiştir.
Bunun nedeni evvel duruşma savcısının akabinde mahkeme liderinin ve de büyün heyetin değiştirilmiş olmasıdır. Yalnızca davaya bakmak üzere özel savcı atanmıştır.
Son duruşma tarihini 5 Eylül 2022 olarak belirleyen mahkeme başkanı değiştirildiği için ve yeni liderin da müsaadeli olduğu bildirildiğinden belirtilen tarihte temele ait duruşma yapılamamıştır. Duruşma 23 Ocak 2023 tarihine ertelenmiştir.
Görevini tamamladıktan sonra lağvedildiğini belirttiğimiz Yargıtay 16. Ceza Dairesi’nin yayımladığı başka ilam (30 Haziran 2021) 28 Şubat Davası’na ait mahallî mahkemenin verdiği kararı on dört emekli subay için onanmasıdır.
Ayrıntıya girmeye gerek görmeden ilamda yer alan çarpıcı bir iki noktayı ortaya koymakla yetineceğim.
İlam büyük ölçüde ülkemizdeki saygın ceza hukukçularının kitap ve makalelerinden alıntılarla bezenmiş. Müellifinin kastının tam aksini çarpıtarak yorumlayan sözler yer almaktadır.
Avukatın Aykanat Kaçmaz, Anayasa Mahkemesi’ne kelam konusu çarpıtmayı iletmiştir. Yargıtay İlamı’nda en can alıcı nokta aşağıda alıntısını yaptığımız paragrafta yer almaktadır. İspata değil ön yargılı kanaate dayanan bu paragrafta olmayan bu nedenle de ortaya konamayan delillerin varlığından kelam edilmektedir:
“… Gerek ilgili kurumlarla yapılan yazışmalar, gerek hukuksallığı konusunda tartışma bulunmayan yazılı kanıtlarla, beyan kanıtları tarafından teyit edilen olgusal temellere dayanan ve temel itibariyle belirleyici kanıt niteliğinde bulunmayan 5 No’lu CD’nin dolaylı olarak karara temel alınmasının, yargılamanın genel olarak adil/dürüst icra edildiği niteliğini değiştiremeyeceğinin kabulü gerekir…”
Bu sözler gerçeği yansıtmamaktadır. Ayrıyeten Yargıtay İlamı’nı kaleme alanların dava evrakını tam incelemedikleri ya da aceleden incelemeye vakit bulamadıklarını kanıtlamaktadır. Gerek Ankara 5. Ağır Ceza Mahkemesi’nin ve gerekse İstinaf Bölge Mahkemesi’nin verdikleri kararları yalnızca CD5’te yer almış imzasız, düzmeceliği kanıtlanmış, taranarak CD5’e yüklenmiş dijital evraklar üzerinden verdiği bilinmektedir.
Yargıtay İlamı’nda kelam konusu edilen öbür kurumlarla yazışmalar, hukuksallığı konusunda tartışma bulunmayan yazılı kanıtlarla, beyan kanıtları, dava belgesinde bulunmamaktadır. Muhtemelen kelam konusu ilamı kaleme alanlar bu savları TSK aleyhine yapılan kumpaslardan derlemiş olabilirler. CD5’te yer alan dijital evrakların düzmeceliğini de eksper raporları kanıtladı. Bunun dışında atılı suça delil olarak sunulan geçersiz ve de tahrif edilmiş bütün dokümanların üzerinde “Evrak Güvenlik Numarasının” kaşelenmesi de geçersizliği ortaya koymaktadır. Dava evrakında Genelkurmay Başkanlığı’ndan aldığımız evrak Genelkurmay mahreçli saklılık taşıyan bütün dokümanların numaratör ile kaşelenmesine 5 Kasım 2002’de başladığını kanıtlamakta. Meğer atılı suça ispat olarak ileri sürülen CD5’e kayıtlı dokümanlar 1997 yılına aittir. Kumpası kuranlar, uygulamanın tarihini araştırmadan evrakları kaşeledikleri anlaşılıyor.
Son olarak Anayasa Mahkemesi’nde sürdürülen davaya ait çok evvel yazdığım açık mektuba kimi ekler yapmaktan kendimi alamayacağım. Davanın sonuçlandırılmasındaki uzama, kuruma yeni katılanların oryantasyonu/ikna uğraşından mi? Yoksa da üstte alıntısını yaptığım Yargıtay İlamı’nda kelam konusu edilen olmayan kanıtların beyhude araştırmasında mı kaynaklanıyor?
Bu ortada Katip Çelebi’nin anılarında yer alan ‘Huzur Sohbetleri’ üzere bir meşveret (Meşveret Meclisi/Önemli bahislerin konuşulduğu müşavere meclisi) yaşanıyor olabilir mi? Bilindiği üzere Osmanlı Devleti’nde önde gelen din adamları Ramazan ayında, padişah efendimizin de izlediği ‘Huzur Sohbetleri’ de denen toplantılar yaparmış.
En değerli gündem hususlarından birisi birden fazla vakit (Biz Hz. Muhammed ümmetinden miyiz yoksa Hz. İbrahim ümmetinden miyiz) sorusu oluştururmuş. Sohbetlerin değişmez gündeminde kesinlikle Kuran-ı Kerim’in Bakara Müddeti olurmuş. Katip Çelebi bu mevzuda (Ramazan biter ama Bakara bitmez) diye not düşmüş. Bu gidişle galiba bizlerin ömrü bitmeden Anayasa Mahkemesi’nde hakkımızda sürdürülecek meşveret bitmeyecek.